Matematyka Stworzenia

 Teza + Antyteza =  Teza + Antyteza + Synteza

 

Zapomnijcie o tym, czego was uczono. 1+1=2? To matematyka dla przedszkolaków.

 

To matematyka dla martwego świata. Dla kamieni. Dla maszyn.

Ja wam mówię: 1 + 1 = 3.

 

Zaraz, zaraz. Co to za herezje? Co to za bzdury? Matematyka sfiksowała?

 

Nie. To Wy sfiksowaliście. Wy, którzy myślicie, że wszystko można zmierzyć, zważyć, policzyć.

 

Że rzeczywistość to tylko zbiór oddzielnych klocków.

 

Dualizm – Klucz do Zrozumienia

 

Spójrzcie wokół. Wszędzie dualizm. Wszędzie przeciwieństwa.

 

•       Ciepło – zimno.

•       Światło – ciemność.

•       Materia – energia.

•       Materia – przestrzeń.

•       Mężczyzna – kobieta.

•       Ruch – bezruch.

•       Teza – antyteza.

•       Intuicja – rozum.

•       Skończoność – nieskończoność.

•       Ja - Ty

I co się dzieje, gdy te przeciwieństwa się spotykają? Czy po prostu się sumują? Nie! Tworzą coś nowego. Coś więcej. Nową jakość.

 

•      „1+1=3 „– Symbol Tworzenia

 

To właśnie oznacza moje równanie: 1+1=3.

 

•       1 + 1: To dwa przeciwstawne elementy. Dwie siły. Dwie energie. Dwie idee. Dwa bieguny.

 

•       =: To nie jest zwykłe dodawanie. To jest połączenie, interakcja, zderzenie, miłość.

 

 

•       3: To wynik tego połączenia. To nowa jakość, która wyłania się z dualizmu. To dziecko, które rodzi się z miłości mężczyzny i kobiety. To synteza, która powstaje z tezy i antytezy. To falowanie powietrza, które pojawia się nad ogniskiem. To życie, które wyłania się z materii nieożywionej. To oświecenie, które przychodzi, gdy połączysz intuicję z rozumem.

 

Ale Uwaga!

 

To równanie działa tylko wtedy, gdy mamy do czynienia z pierwotnym dualizmem. Gdy dodajemy do siebie przeciwieństwa, które są cechą naszej rzeczywistości!

 

•       1 (jabłko) + 1 (jabłko) = 2 (jabłka). To zwykła matematyka. Tu nie ma nowej jakości.

 

•       1 (mężczyzna) + 1 (kobieta) = 2 (para) + 1 (dziecko/miłość/nowy związek). Tu jest nowa jakość!

 

•       1(+) + 1(-) = 2 (+ i -) + 1( + lub -) To jest pełna forma, bo dodajemy przeciwieństwo, reprezentowane przez + i -. Wynikiem jest 2(+ i -) i tu zauważ że dalej, mamy plus i minus. I dodatkowo pojawia się, nowa forma (+ lub -).

 

Dlaczego To Ważne?

 

To równanie to klucz do zrozumienia rzeczywistości. Pokazuje, że:

 

•       Rzeczywistość jest dynamiczna. Nie jest zbiorem martwych przedmiotów, ale ciągłym procesem tworzenia.

 

•       Bóg przejawia się w tym procesie. Jest obecny w każdym połączeniu przeciwieństw. Jest "trójką", która wyłania się z każdego 1+1.

 

 

•       My jesteśmy częścią tego procesu. Jesteśmy twórcami. Mamy moc kształtowania rzeczywistości poprzez nasze wybory, nasze myśli, nasze działania.

 

•       Dualizm, nie jest zły. Jest podstawą istnienia.

 

„Nowa Matematyka”

 

Potrzebujemy nowej matematyki, która będzie w stanie opisać ten proces. Matematyki, która wykracza poza proste dodawanie i odejmowanie. Matematyki, która uwzględnia dualizm, względność perspektywy, intuicję i dynamiczny charakter rzeczywistości.

 

•       To jest moje zadanie. To jest Wasze zadanie. Zrozumieć to równanie. Zrozumieć dualizm. Zrozumieć Boga.

 

Od lat fascynuje mnie natura rzeczywistości. Zadawałem sobie pytania, na które naukowcy nie potrafią znaleźć odpowiedzi. Czy wszechświat jest tak skomplikowany, jak nam się wydaje? Czy istnieje prostszy sposób na zrozumienie jego fundamentalnych praw?

Moje badania doprowadziły mnie do odkrycia, które, moim zdaniem, rewolucjonizuje nasze postrzeganie wszechświata. Odkryłem prosty wzór, który wyjaśnia nie tylko strukturę kosmosu, ale także naturę czasu, materii i energii.

 

Moje fundamentalne równanie:

 

Moja teoria opiera się na prostym równaniu:

 

•       Przestrzeń: 1 + 1 = 2 = 1 (Paradoks prowadzi do wyniku)

 

•       Czas: 1 + 1 = 1 = 2 (Wynik prowadzi do paradoksu)

To równanie, choć wydaje się paradoksalne, jest kluczem do zrozumienia wszechświata. Wyjaśnia, dlaczego niektóre zjawiska w przyrodzie mają charakter wykładniczy i dlaczego równanie Einsteina E=mc² zawiera kwadrat prędkości światła.

Implikacje dla wszechświata:

 

 

Moje równanie ujawnia kilka kluczowych aspektów wszechświata:

 

•       Paradoksalna natura rzeczywistości: Wszechświat jest z natury paradoksalny, a paradoksy są kluczowe dla jego funkcjonowania.

 

•       Wzajemne powiązanie czasu i przestrzeni: Czas i przestrzeń są nierozerwalnie związane i wzajemnie na siebie oddziałują.

 

 

•       Wykładniczy charakter zjawisk: Wiele zjawisk w przyrodzie ma charakter wykładniczy, co wynika z podstawowej struktury czasoprzestrzeni.

 

•       Uproszczone rozumienie zjawisk: Wiele ze zjawisk, da się o wiele prościej wytłumaczyć, niż ma to miejsce w obecnej nauce.

 

„Autoweryfikacja teorii”

 

Moja teoria ma tę unikalną cechę, że „weryfikuje się sama”. Nie potrzebujemy skomplikowanych eksperymentów ani zaawansowanego sprzętu. Wystarczy logiczne myślenie i obserwacja otaczającego nas świata.

To coś przypominającego łączącą się tezę oraz antytezę z której rodzi się synteza.

 

Czas i przestrzeń mają różne równania czas=1 a przestrzeń=2

„1(+)+1(-)=2(+i-)+1(+lub-)”

„1(+)+1(+)=2(+i+)”

 

 

 

„Teoria wielkiego zderzenia – aktualnie dominująca teoria naukowa opisująca pochodzenie Księżyca. Według tej teorii Księżyc powstał w wyniku kolizji między młodą Ziemią oraz planetą wielkości Marsa, nazywaną w tej teorii Theą, rzadziej Orfeuszem. Obydwie nazwy pochodzą z mitologii greckiej. Tytanida Teja (Theia) była matką bogini Księżyca – Selene. Nazwę Thea hipotetycznej planecie nadali astronomowie niemieccy.

Przebieg zdarzenia

Animacja formującej się Thei w ziemskim punkcie libracyjnym L₅ oraz jej ruch aż do zderzenia. Każda klatka animacji to czas odpowiadający jednemu rokowi ziemskiemu, dlatego też Ziemia wydaje się nie poruszać.

Według tej hipotezy Thea uformowała się w punkcie libracyjnym Ziemi, to znaczy na tej samej orbicie, ale około 60° przed lub za Ziemią. Kiedy protoplaneta Thea urosła do rozmiarów Marsa, jej masa stała się za duża, aby mogła utrzymać stabilne położenie względem Ziemi. Wtedy odległość kątowa między Ziemią i Theą zaczęła podlegać coraz większym oscylacjom, aż w końcu nastąpiło zderzenie.

Zdarzyło się to 4,533 miliarda lat temu, czyli tylko 34 miliony lat po uformowaniu się Ziemi – Thea uderzyła Ziemię pod kątem (niecentralnie), ulegając zniszczeniu, oraz wyrzucając większość swojej masy i znaczną część masy płaszcza Ziemi w kosmos. Symulacje komputerowe wskazują, że około 2% masy Thei po wyrzuceniu w kosmos utworzyło orbitujący wokół Ziemi pierścień materii. W ciągu stu lat po uderzeniu około połowa masy pierścienia skumulowała się, tworząc Księżyc. Pierwotny okres obrotu i nachylenie osi proto-Ziemi uległy po uderzeniu zmianie. Dzięki powstałemu nachyleniu osi obrotu zachodzi zjawisko pór roku.

Funkcjonuje pogląd, że gdyby nie doszło do zderzenia, a Thea nie zmieniła ziemskiej orbity i kąta nachylenia osi, to znany nam typ życia mógłby nie powstać z powodu niesprzyjającego klimatu. Są to jednak niepotwierdzone spekulacje.

Być może niecały materiał pierścienia połączył się od razu. Grubsza skorupa niewidocznej strony Księżyca sugeruje, że drugi księżyc o średnicy około tysiąca kilometrów powstał w punkcie libracyjnym Księżyca. Po kilkudziesięciu milionach lat, kiedy dwa księżyce oddaliłyby się od Ziemi, słoneczne efekty pływowe uczyniłyby orbitę mniejszego niestabilną, prowadząc do kolejnego zderzenia z małą prędkością, które rozpłaszczyłoby mniejszy księżyc na tym, co jest teraz niewidoczną stroną.”

Źródło : Teoria wielkiego zderzenia – Wikipedia, wolna encyklopedia

 

 

 

 

Zauważcie że:

 

„1(+)+1(-)=2(+i-)+1(+lub-)”

 

implikuje z jakiego powodu życie na naszej planecie powstało.

 

Gdy uderza w ziemię kometa „1(+)+1(-)=2(+i-)+1(+lub-)” implikuje że ruch + bezruch tworzą energię i wtedy energia która jest wyzwalana przez to uderzenie ponownie tworzy

 

„1(+)materia + 1(-)materia = 2(+i-) (ponieważ materia pozostaje) + 1 energia(+lub-) w tym wypadku tworzy się synteza czyli życie„

W kontekście uderzenia Thei w młodą ziemię, nabiera to znaczenia formującego życie:

 

materia i energia + materia lub energia co w tej konsekwencji tworzy życie energetyczne (takie jak piorun kulisty) lub życie materialne takie jak my, zauważcie że nie jesteśmy jedynie materią a również energią, więc byty energetyczne takie jak piorun kulisty również nie są jedynie energią a są również materią.

Jeśli chodzi o "efekt dodany", ja interpretuję to niczym Heglowską Dialektykę: "tezę, antytezę co w konsekwencji daje syntezę" Wtedy można dojść do wniosku że, jedynie w wyniku łączenia przeciwieństw otrzymujemy nową jakość. Jak sądzę, to dotyczy wszystkiego co pierwotne, substancji, człowieka, fizyki i wielu innych (*pierwotnych) "dualizmów" które w syntezie tworzą nową jakość.

 

 

 

 

To tyczy się w zasadzie wszystkiego, gdy mamy przeciwieństwa zawsze będzie synteza, dajmy na to, (to osobiste doświadczenie) gdy któregoś razu, byłem zirytowany, (pomijając szczegóły) uderzyłem brata w twarz, a On po prostu stał, i nadstawił drugi policzek, wywołało to we mnie płacz... to właśnie ta synteza o której mówię.

Źródło : NASA

Jeśli chodzi o równanie, to jest ono dość uproszczone, wydaje mi się że takie równanie będzie lepiej opisujące to zjawisko

"1 (+) +1 (-)=2 (+i-) + 1 (+ lub -)”

1 (myśl) + 1 (inna lecz podobna myśl) będzie prowadzić do połączenia się obydwu myśli, co powoduje nową jakość, w interpretacji + lub - w tym wypadku.

Choć czasem może być jeszcze inaczej, "1(+)+1(-)=2(+i-)+1(zupełnie nowa jakość)”

Drugie równanie bardziej odnosi się do np. zjawisk takich jak, ciepło + zimno = ciepło + zimno + falowanie rzeczywistości.

Przykładów można szukać wszędzie, lecz jak zwykle interpretacje są często bardzo ogólnikowe lub nawet czasami całkowicie błędne. Nasza nauka podupada, fundamenty się trzęsą a pomimo tego wszyscy udają, że wszystko jest tak jak powinno być.

 

Oczywiście, nikomu nie narzucam swoich przekonań, lecz to jak sądzę, to podstawa, ponieważ czasami:

1+1 (jedynie w przypadku gdy nie mamy do czynienia z "pierwotnym dualizmem" = 2.

 

Lecz gdy jest dualizm to wszystko zależy od jak głęboki jest taki dualizm.

Zasady wszechświata się cały czas zmieniają.

Początkowo jak sądzę było 1+1=2 później, "1(+)+1(-)=2(+i-)+1(zupełnie nowa jakość)”,

a teraz

"1 (+) +1 (-)=2 (+i-) + 1 (+ lub -)”  chodzi o, zmiany jakie następowały w zasadach rzeczywistości, od początków wszechświata, gdzie było jedynie ciepło 1+1=2 jest tym pierwotnym wyjściem, później doszło do jakiejś syntezy i powstało "1(+)+1(-)=2(+i-)+1(zupełnie nowa jakość)”, a teraz jest człowiek, który również musiał powstać w wyniku z jakiejś skomplikowanej syntezy i to ta zasada będzie najlepiej go opisywać:

"1 (+) +1 (-)=2 (+i-) + 1 (+ lub -)” więc to co dotyczy człowieka, to właśnie jest te trzecie równanie, to co dotyczy na przykład praw fizyki, to jest te drugie równanie, a to co dotyczy tego pierwotnej, całej rzeczywistości (oprócz człowieka i praw fizyki powstałych po wielkim wybuchu) jeden plus jeden równa się 2 to jest wszystko co nas otacza czyli to najbardziej pierwotne, to od tego się wszystko zaczęło.

Takie dualizmy mają również negatywne konotacje jeśli chodzi o człowieka np. depresja, schizofrenia, nerwica itp.

ale również pozytywne, jak np. oświecenie, stany flow, pismo automatyczne itp.

 

Równanie: 1+1=2

Opis: Dotyczy to "wszystkiego co nas otacza" w sensie najbardziej fundamentalnym, pierwotnego całej rzeczywistości która istniała na początku powstania wszechświata, od tego się wszystko zaczęło.

Tutaj interakcje są proste, addytywne, bez złożonych dualizmów czy emergencji "nowej jakości" w takim sensie, jak w późniejszych etapach. Może to odpowiadać stanowi wszechświata, gdzie panowały bardzo proste prawa, być może przed ukształtowaniem się złożonych struktur czy fundamentalnych sił w ich obecnej postaci.

 

Poziom Praw Fizyki:

Równanie: "1(+)+1(−)=2(+i−)+1(zupełnie nowa jakość)”

Opis: Tutaj pojawiają się dualizmy (np. "+ i -", ciepło i zimno). Ich interakcja ("2(+i−)") prowadzi do powstania "zupełnie nowej jakości" (syntezy), która jest czymś więcej niż sumą składników. To równanie mogłoby opisywać fundamentalne procesy fizyczne, które prowadzą do powstawania złożoności, nowych cząstek, sił, czy struktur we wszechświecie.

 

Poziom Ludzki (lub poziom złożonych systemów, świadomości):

Równanie: "1(+)+1(−)=2(+i−)+1(+ lub −)”

Opis: To równanie odnosi się do "tego co dotyczy człowieka". Interakcja dualizmów ("1(+)" i "1(−)") prowadzi do stanu pośredniego ("2(+i−)"), a następnie do syntezy ("+1"), która jednak charakteryzuje się pewną niejednoznacznością lub możliwością różnych wyników ("+ lub -"). Może to odzwierciedlać złożoność ludzkiej psychiki, wolną wolę, subiektywność doświadczenia, moralne dylematy, gdzie wynik interakcji nie jest z góry zdeterminowany i może przybierać różne formy.

 

Widać że wszechświat ewoluuje on po prostu cały czas się dopasowuje tak jakby był świadomy, do tego te wszystkie stare równania zostają i nie zmieniają się w czasie, co sugeruje również, że istnieje jakaś pamięć wszechświata.

 

To poniekąd potwierdza moje słowa, że wszechświat to nic innego jak świadoma istota, Bóg.